شاید برای شما هم سوال باشد که در اصلHTTP2  چیست؟ در مقابل این سوال نیاز است کمی به عقب برگردیم و کمی درباره پروتکلهای‌ امنیتی اطلاعاتی را کسب کنیم. در این مقاله از سری مقالات آموزشی منتوریکس در خصوص پروتکلهای امنیتی بدانیم و به این پرسش پاسخ دهیم که http2  چیست و این پروتکل چه کاربردهایی دارد.  

پروتکل انتقال ابر متن (HTTP) چیست؟

پروتکل انتقال ابر متن HTTP یک پروتکل کاربردی برای سیستم‌های اطلاعاتی توزیع‌شده، اشتراکی و ابر رسانه‌ای است که به کاربران امکان می‌دهد تا داده‌ها را در وب جهان‌گستر رد و بدل کنند. به زبانی ساده‌تر می‌توان گفت که این پروتکل کمک می‌کند داده‌ها از سیستم کاربرانی که از اینترنت استفاده ‌می‌کنند و سرور وبسایت و وب اپلیکشین‌ها جابجا شود. 

پروتکل انتقال ابر متن (HTTP) چگونه کار می‌کند؟

HTTP به عنوان یک پروتکل درخواست-پاسخ، با ارسال پیام‌های ابرمتن بین سرویس‌گیرنده‌ها (کاربران) و سرورها، به کاربران این امکان را می‌دهد که با منابع وب مانند فایل‌های HTML تعامل داشته باشند. سرویس‌گیرنده‌های HTTP عموماً برای برقراری ارتباط با سرورها از اتصالات پروتکل کنترل انتقال (TCP) استفاده می‌کنند.

برای انجام کارهای مختلف، HTTP از روش‌های درخواست خاصی استفاده می‌کند. همهٔ سرورهای HTTP از روش‌های GET و HEAD پشتیبانی می‌کنند، اما همه آن‌ها از سایر روش‌های درخواست پشتیبانی نمی‌کنند:

• GET: درخواست یک منبع خاص به طور کامل
• HEAD: درخواست یک منبع خاص بدون محتوای بدنهٔ آن
• POST: افزودن محتوا، پیام یا داده به یک صفحهٔ جدید تحت یک منبع وب موجود
• PUT: مستقیماً یک منبع وب موجود را تغییر می‌دهد یا در صورت نیاز یک URI جدید ایجاد می‌کند.
• DELETE: حذف یک منبع مشخص‌شده
• TRACE: هر گونه تغییرات یا اضافات انجام‌شده روی یک منبع وب را به کاربر نشان می‌دهد.
• OPTIONS: نشان می‌دهد که کدام روش‌های HTTP برای یک URL خاص در دسترس هستند.
• CONNECT: اتصال درخواست را به یک تونل TCP/IP شفاف تبدیل می‌کند.
• PATCH: بخشی از یک منبع وب را تغییر می‌دهد.

Http2 چیست؟ 

با این توضیحات در خصوص این پروتکل به سراغ توضیحات کامل در خصوص Http2  چیست و کاربردهای آن بپردازیم. 

HTTP2 چطور کار می کند؟

فرض کنید HTTP/2 یه پروتکل یا مجموعه قوانینی باشه که به تبادل اطلاعات بین سایت و دستگاه شما سرعت می‌دهد. فکر کنید دارید یه فیلم آنلاین تماشا می کنید، HTTP2  است که کمک می‌کند فیلم بدون مکث برای شما پخش شود. 

این پروتکل در سال ۲۰۱۵ بعد از یه بازنگری کلی روی HTTP توسط یه سازمان جهانی به اسم IETF و بر اساس پروتکل دیگری به اسم SPDY ساخته شده است.

یکی از مهمترین ویژگی‌های HTTP/2 اینه که اطلاعات رو فشرده می‌کنه و به چند درخواست و پاسخ همزمان اجازه میدهد. این کار باعث می‌شود سرعت لود صفحات وب بیشتر شده و اطلاعات هم با استفاده از کدگذاری امن SSL/TLS ایمن بماند.

بیشتر بخوانید:  چگونه منابع third-party خود را بهبود ببخشیم؟

ویژگی های HTTP/2

برای اینکه بهتر با پروتکل HTTP/2 آشنا شویم، به چند ویژگی‌ آن مه می‌پردازیم:

• فشرده‌سازی هدر: HTTP/2 هدرهای (Header) وب‌سایت رو فشرده کرده و اندازه‌ آنها رو کم می‌کند. این کار سبب می‌شود سرعت لود صفحات و ارتباط بین سرور و دستگاه شما بیشتر شود.
• مالتی‌پلکسینگ: این ویژگی با اجازه دادن به درخواست‌ها و پاسخ‌های همزمان، تأخیر رو کم می‌کند. دیگر نیازی نیست هر بار برای قسمتی از صفحه صبر کنید، همه با هم لود می‌شود!
• اولویت‌بندی جریان (استریم): HTTP/2 به سرور این امکان رو میدهد منابع شبکه را بر اساس نیازهای کاربر مدیریت کند. به این معنی که اول عناصری که برای دیدن صفحه نیاز است را ارسال می‌کند که باعث می‌شود زودتر به محتوای مورد نظر خود دست یابد. 
• لایه فریم باینری: پروتکل HTTP/2 به جای دستورهای متنی از دستورهای باینری (صفر و یک) استفاده می‌کند. این کار سبب می‌شود کار انتقال اطلاعات سریع‌تر و با خطای کمتری انجام شود. در کل این نوع کدگذاری کارآمدتر بوده و امنیت بیشتری هم دارد.
• فرستادن محتوا از طرف سرور (Server Push): HTTP/2 به سرور این اجازه رو می‌دهد که قبل از درخواست از سمت کاربر، محتوای مورد نظر برایش ارسال شود. این کار باعث می‌شود کارها با سرعت بیشتری انجام شده و زمان لود صفحات کم شود.

تفاوت های اصلی http2  در مقابل  http1.1

پروتکل HTTP/2 از نظر روش‌ها، کدهای وضعیت و مفهوم کلی خیلی با HTTP/1.1 فاصله ندارد. اما تفاوت اصلی این دو پروتکل در چگونگی جابه‌جایی داده‌ها بین کاربر و سرور است. بیایید نگاهی به چند مورد از تفاوت‌های کلیدی بین HTTP/2 و HTTP/1.1 بندازیم:

• نوع پروتکل: HTTP یک پروتکل متنی است که پردازش آن برای کامپیوترها ممکن است کم‌بازده باشد. اما HTTP/2 یک پروتکل باینریه که از صفر و یک استفاده می‌کند. خواندن این نوع کدگذاری برای سیستم‌های رایانه‌ای راحت‌تر و احتمال خطا هم کمتر است.
• مالتی‌پلکسینگ: با پروتکل HTTP/2 می‌توان چند درخواست و پاسخ رو به طور همزمان برای یک سرور وب ارسال کرد. این کار باعث کاهش تأخیر می‌شود و به کاربر این امکان را می‌دهد بدون مشکل و مکث در اینترنت به جستجو برپردازد. برعکس، HTTP/1.1 روی یه اتصال TCP واحد امکان چندتا درخواست و پاسخ همزمان رو نمیدهد و هر بار فقط می‌تواند یک درخواست را مدیریت کند.
• فشرده‌سازی: HTTP/2 از روش HPACK برای فشرده‌سازی هدرهای درخواست و پاسخ استفاده می‌کند. این کار باعث می‌شود حجم اطلاعاتی که از طریق شبکه رد و بدل می‌شود کم شده و درنتیجه صرفه‌ی بهتری در پهنای باند داشته باشیم. فشرده‌سازی برای برنامه‌هایی که ترافیک بالایی دارند و چند درخواست همزمان می‌فرستند بسیار مفید است. اما HTTP/1.1 به طور پیش‌فرض قابلیت فشرده‌سازی هدر رو ندارد.
• فرستادن محتوا از طرف سرور (Server Push): HTTP/2 از قابلیت فرستادن محتوا از طرف سرور پشتیبانی می‌کند. یعنی سرور می‌تواند قبل از اینکه کاربر درخواستی داشته باشد، اون را برای کاربر بفرستد. این کار باعث سرعت بیشتر و کاهش زمان لود صفحات می‌شود. HTTP/1.1 این قابلیت رو ندارد و کاربر باید خودش به طور مستقیم درخواست کند.
• اولویت‌بندی جریان (استریم): HTTP/2 به کاربر اجازه می‌دهد که اولویت‌بندی کند کدام بخش‌های سایت برایش مهم‌تر و باید زودتر لود شود. از طرف دیگه، HTTP/1.1 تمام قسمت‌های سایت رو باهم لود می‌کند که می‌تواند برای صفحاتی که چندتا عنصر مختلف دارن، کارآمد نباشد.
• امنیت: فرمت باینریِ HTTP/2 جلوی حملات تقسیم پاسخ (response splitting) رو می‌گیرد که تو HTTP/1.1 رایج بود. هکرها با تغییر دادن پاسخ متنی و اضافه کردن فاصله، این حملات رو انجام می‌دادند. اما این روش تو پروتکل باینری HTTP/2 قابل اجرا نیست. به علاوه، HTTP/2 به طور پیش‌فرض از رمزنگاری TLS استفاده می‌کنه که باعث امنیت و حفظ حریم خصوصی می‌شود. استفاده از TLS تو HTTP/1.1 اختیاری است.
• بارگذاری منابع: مدل «یک درخواست برای هر اتصال» و نبود اولویت‌بندی درخواست در HTTP/1.1 باعث می‌شه که سرعتش از HTTP/2 پایین‌تر باشد. HTTP/2 با استفاده از مالتی‌پلکسینگ، فشرده‌سازی هدر HPACK، فرستادن محتوا از طرف سرور و اولویت‌بندی، وب‌گردی رو بهینه‌تر می‌کند.

مزایای اصلی HTTP2

مزایای اصلی استفاده از HTTP/2 راه‌کارهای کارآمدی برای بهبود عملکرد وب، بهینه‌سازی استفاده از منابع و کاهش تأخیر مرور هستند.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های مفید HTTP/2 مالتی‌پلکسینگ است که به طور همزمان چندین جریان (استریم) رو روی یک اتصال مدیریت می‌کنه و باعث کاهش تأخیر شبکه می‌شود. همچنین با فشرده‌سازی هدرهای HTTP که از طریق شبکه ارسال میشن و اولویت‌بندی تخصیص منابع شبکه، عملکرد رو بهبود می‌بخشد. علاوه بر این، فرمت باینری پروتکل HTTP/2 و رمزنگاری پیش‌فرض TLS می‌توانند به بالا بردن امنیت مرور کمک کنند.

سخن آخر

در این مقاله سعی کردیم به این بپردازیم که اساسا http2  چیست و چه کاربردی دارد. و درباره مزایای استفاهد ان در بالا بردن پرفورمنس سایت صحبت کردیم. پروتکل http2 جزو مواردی است که می‌توانید در چک لیست سئو تکنیکال خود داشته باشید و در خدمات سئو سایت انتظار داشته باشید انجام شود.  

سوالات متداول

آیا همه مرورگرها از HTTP/2 پشتیبانی می‌کنند؟

از آبان ماه سال ۱۴۰۲ (نوامبر ۲۰۲۳)، بخش زیادی از مرورگرهای وب دسکتاپ از HTTP/2 پشتیبانی می‌کنند. با این حال، برخی نسخه‌های قدیمی‌تر مرورگرها ممکن است با این پروتکل سازگار نباشند. این موارد شامل نسخه‌های Google Chrome، Mozilla Firefox، Safari، Microsoft Edge و Opera قبل از سال ۲۰۱۵، زمانی که HTTP/2 به عموم معرفی شد، می‌شود.

مهم است که توجه داشته باشید که Internet Explorer تنها به صورت ناقص از HTTP/2 پشتیبانی می‌کند، در حالی که نسخه‌های قدیمی‌تر آن اصلاً این پروتکل را پشتیبانی نمی‌کنند. در نهایت، مرورگرهای خاص و تخصصی که برای اهداف ویژه‌ای ساخته شده‌اند نیز ممکن است با HTTP/2 سازگار نباشند.

چگونه بررسی کنیم که آیا یک وب‌سایت از پروتکل HTTP/2 پشتیبانی می‌کند؟

اینجا یک راه آسان برای فهمیدن اینکه آیا یک وب‌سایت از پروتکل HTTP/2 پشتیبانی می‌کند، وجود دارد:

1. روی هر جای وب‌سایت کلیک راست کنید و "بازرسی" (Inspect) را انتخاب کنید.
2. در نوار بالا، روی "شبکه" (Network) کلیک کنید.
3. روی سر ستون جدول کلیک راست کرده و "پروتکل" (Protocol) را انتخاب کنید.
4. در صورت نیاز، صفحه را با کنسول باز نگه دارید و دوباره بارگذاری کنید.

وب‌سایت‌هایی که از HTTP/2 پشتیبانی می‌کنند با برچسب "h2" مشخص می‌شوند.

جایگزین HTTP/2 چیست؟

یکی از جایگزین‌های اصلی HTTP/2، نسل قبلی آن یعنی HTTP/1.1 است. HTTP/1.1 تا سال ۲۰۱۵ یک پروتکل رایج بود تا اینکه توسعه‌دهندگان شبکه نسخه پیشرفته‌تر آن را معرفی کردند. بعداً HTTP/2 به پروتکل HTTP/3 ارتقا یافت که بر اساس موفقیت نسخه قبلی خود ساخته شد، اما ارتباط TCP را با پروتکل حمل و نقل QUIC جایگزین کرد. QUIC با استفاده از فناوری پیشرفته و بهبود شبکه‌های موبایلی و با اتلاف بالا، کارآمدتر در نظر گرفته می‌شود.

اگرچه جایگزین مستقیمی برای پروتکل انتقال ابرمتن وجود ندارد، اما بسته به نیازهای خود می‌توانید پروتکل‌های دیگری را انتخاب کنید. می‌توانید پروتکل انتقال فایل (FTP) را امتحان کنید که یک پروتکل تخصصی است که انتقال فایل‌های حجیم یا دسترسی به فایل را مدیریت می‌کند. یا نگاهی به WebSocket بیندازید که برای ارتباط دو طرفه و بلادرنگ بین سرویس گیرنده و سرور، مانند برنامه‌های چت یا بازی‌های تعاملی طراحی شده است.

نسیم قاضی

انتشار مطالب فوق تنها با ذکر مرجع به همراه لینک وب‌سایت منتوریکس مجاز می‌باشد.
لطفا به حقوق هم احترام بگذاریم.